Η 18 Δεκέμβρη έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως Διεθνής Ημέρα Μετανάστη. Στις μέρες μας το μεταναστευτικό ζήτημα πρωταγωνιστεί πλέον στα ΜΜΕ με σοκαριστικές εικόνες και θλιβερά στατιστικά στοιχεία, απασχολεί τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που καλούνται να αναλάβουν ευθύνες και να αναζητήσουν επείγουσες λύσεις, διχάζει την κοινή γνώμη που συμπάσχει ή αφορίζει, κεντρίζει τον εθελοντισμό μα πάνω από όλα δοκιμάζει την ανθρωπιά μας.
Στη δε Ελλάδα του 21ου αιώνα έλαχε ο κλήρος να αποτελεί την κατεξοχήν χώρα εισόδου των μεταναστών στην Ευρώπη σε ένα ταξίδι φυγής-σωτηρίας από τις πατρίδες τους. Οι Έλληνες πάλι ξαναθυμούνται ότι προέρχονται από ΄΄παππούδες πρόσφυγες και γονείς μετανάστες΄΄ και στην πλειοψηφία τους (βλέπε Λέσβο και Χίο) ανταποκρίνονται με ευαισθησία και αίσθηση καθήκοντος στο κάλεσμα των καιρών.
Το άρθρο της Νάταλι Βαλάκη απλώς διαπιστώνει ότι ΄΄πρόσφυγας θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας΄΄.
Τη μετανάστευση των Ελλήνων κατά τον 20ο αι μας θυμίζει το παρακάτω βίντεο:
Προτεινόμενη κινηματογραφική ταινία αποτελούν οι Νύφες σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη και σενάριο της Χανιώτισσας Ιωάννας Καρυστιάννη, παραγωγής 2004. Η πολυβραβευμένη ταινία πραγματεύεται το ταξίδι 700 μεταναστριών από την Κωνσταντινούπολη στη Νέα Υόρκη με αποσκευές τους τη φωτογραφία του μελλοντικού συζύγου τους και το νυφικό του γάμου που θα τους εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή.
Τέλος, σχετική με το φλέγον μεταναστευτικό ζήτημα είναι η νέα ταινία μικρού μήκους του δικού μας Θοδωρή Παπαδουλάκη, Οι επισκέπτες, η οποία, συνοψίζοντας το νόημα των γιορτών σε μόλις έξι λεπτά, μας θυμίζει την αξία και τη χαρά του να μοιραζόμαστε:
