ΤΑΜΠΑΚΑΡΙΑ

Τα Ταμπακαριά αποτελούσαν την παλιά βιοτεχνική ζώνη της πόλης των Χανίων στην ακτή της Χαλέπας. Η λέξη είναι τουρκογενής και σημαίνει βυρσοδεψείο (tabak-hane) και αντίστοιχα ο ταμπάκης από το  tabak-ci είναι ο βυρσοδέψης.

   Σύμφωνα με τον Μανώλη Μανούσακα η πρώτη εγκατάσταση  των βιοτεχνιών κατεργασίας δέρματος ανάγεται στην αιγυπτιοκρατία (1830-1840). Τα πρώτα μηχανήματα άρχισαν να χρησιμοποιούνται μετά το 1925 με την έλευση Μικρασιατών τεχνιτών ενώ η μεγαλύτερη άνθηση σημειώνεται την περίοδο του μεσοπολέμου. Η λειτουργία των βυρσοδεψείων αναστέλλεται κατά τη γερμανική Κατοχή. Μεταπολεμικά οι επιχειρήσεις, που φτάνουν τις 80, γίνονται κερδοφόρες με σημαντικές εξαγωγές. Κάμψη παρατηρείται  από τη δεκαετία του ΄70 και εξής με αποτέλεσμα στις μέρες μας να λειτουργούν ελάχιστα βυρσοδεψεία. Σήμερα σώζονται τα κελύφη των κτηρίων με αρκετό εξοπλισμό. Αρκετά από αυτά (26) έχουν ήδη ανακηρυχθεί διατηρητέα ως μνημεία βιομηχανικής αρχαιολογίας με πάγιο αίτημα  της χανιώτικης κοινωνίας την ευρύτερη ανάπλαση-ανάδειξη της περιοχής.

   Περισσότερα για τη λειτουργία των βυρσοδεψείων της Χαλέπας σε σχετικό  άρθρο των Χανιώτικων Νέων (5 Ιουλίου 2013).

Τα ταμπακαριά του χτες και του σήμερα

ΜΠΑΝΙΑ-ΧΟΝΟΛΟΥΛΟΥ

   Η παραθαλάσσια περιοχή λίγο πριν τα Ταμπακαριά. Χρησίμευε για τα θαλάσσια λουτρά (μπάνια) των Χανιωτών. Είναι γνωστή και ως Χονολουλού από το ομώνυμο κοσμικό κέντρο που λειτουργούσε εκεί,  το σημερινό ''Άστρα''.

ΦΑΛΗΡΟ
   Η παλιά ονομασία της ανατολικής παραλίας των Χανίων μεταξύ του Κουμ Καπί και του κοσμικού κέντρου ''Χονολουλού''. Ονομάστηκε έτσι κατ΄ αναλογία προς τον ομώνυμο όρμο της Αθήνας (από το αρχαιοελληνικό επίθετο ΄΄φαληρός΄΄ που σημαίνει ανοιχτόχρωμος από τον αφρό των κυμάτων ή από το μυθικό  ιδρυτή της περιοχής Φάληρο, εγγονό του Ερεχθέα και ήρωα της αργοναυτικής εκστρατείας).