Βασικό χαρακτηριστικό κάθε
διδασκαλίας πρέπει να αποτελεί η σύνδεση της γνώσης με τη σύγχρονη εποχή και με
την καθημερινή ζωή, τα ενδιαφέροντα και τα βιώματα των μαθητών. Μέσα από τη
σύνδεσή της με τη ζωή, η γνώση αποκτά νέα πνοή και ενδιαφέρον για τα παιδιά,
ιδιαίτερα όταν η γνώση αυτή αφορά ένα μάθημα που θεωρείται από τους μαθητές
αποκομμένο από την επικαιρότητα και από τη ζωή τους, όπως είναι το μάθημα της αρχαίας
ελληνικής γλώσσας από το πρωτότυπο.
Στο πλαίσιο της
διδασκαλίας του μαθήματος αυτού στην Α΄ Γυμνασίου προσεγγίσαμε με τους μαθητές κάποιο
κείμενο το οποίο αναφέρεται στις τιμές που απέδιδαν στους νεκρούς τους οι
αρχαίοι Έλληνες. Με αφορμή το κείμενο αυτό συζητήσαμε με τα παιδιά μύθους και
αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων για το θάνατο, τον Κάτω Κόσμο και τα ταφικά τους
έθιμα.
Σκόπιμα, η συζήτηση
προσανατολίστηκε στη σύγχρονη εποχή, στις χριστιανικές αντιλήψεις σχετικά με το
θάνατο, την ψυχή και τον άλλο κόσμο καθώς και σε σύγχρονα έθιμα και παραδόσεις
που σχετίζονται με τις τιμές προς τους νεκρούς. Ως εργασία ανατέθηκε στους
μαθητές να βρουν και να καταγράψουν μαντινάδες, ριζίτικα και δημοτικά τραγούδια (μοιρολόγια) σχετικά με το θάνατο. Οι μαθητές ανταποκρίθηκαν με θέρμη στην
εργασία αυτή και βρήκαν πλήθος μαντινάδων και τραγουδιών τα οποία αναγνώστηκαν
στην τάξη και σχολιάστηκαν ως προς τη συγκίνηση που αποπνέουν αλλά και όσον
αφορά στις αντιλήψεις που αντανακλώνται σε αυτά σχετικά με τη ζωή, το θάνατο,
τον πόνο της απώλειας αγαπημένων προσώπων και τη μεταθανάτια ζωή.Τέλος καταγράφηκαν αντιλήψεις των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με το θάνατο.
Άννα
Παρασκευαΐδη
