Στο Δυτικό Κόσμο η Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών στις 8 Μαρτίου αποτελεί σημαντική ημερομηνία στο ημερολόγιο των φεμινιστριών και συνήθως αποτελεί αφορμή για ξέφρενες εξόδους των "καταπιεσμένων" γυναικών. Αξίζει, ωστόσο, να αναρωτηθούμε μήπως οι πραγματικές πρωταγωνίστριες της μέρας θα έπρεπε να είναι οι γυναίκες των υπό ανάπτυξη χωρών, που από τη γέννησή τους σε ένα ανδροκρατούμενο κόσμο δυναστεύονται από την καταπίεση, την εκμετάλλευση και τον αποκλεισμό. Οι θλιβερές διαπιστώσεις της Actionaid αποδεικνύουν ότι χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μέχρι να γιορτάσουν ισότιμα ΟΛΕΣ οι γυναίκες!
Το ιστορικό του εορτασμού
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η
πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του
Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από
τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Μετά
την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια
Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως
επίσημη αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το
πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται με προσφορά λουλουδιών και δώρων
εκ μέρους των ανδρών και αφιερωμάτων αλλά και πανηγυρικών εξόδων
διασκέδασης εκ μέρους των γυναικών.Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι τον 21ο αιώνα, ακόμα και στις προηγμένες χώρες του πλανήτη, δεν έχουν εξαλειφθεί τα ντροπιαστικά φαινόμενα της σωματεμπορίας, της σεξουαλικής κακοποίησης ή της εργασιακής εκμετάλλευσης.
Σμαράγδη Γαλημιτάκη
